Saloniki zaskoczyły mnie pod względem zabytków, zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. O tym pozytywnym aspekcie wspominałam już we wpisie weekend w Salonikach - generalnie chodzi o to, że dzięki bogatej historii w tym drugim co do wielkości greckim mieście jest dziś mnóstwo do zobaczenia. Kiedy o tym usłyszałam, spodziewałam się chyba powtórki z Włoch, które uwielbiam i do których zawsze z przyjemnością wracam. Grekom jednak do Włochów baaardzo daleko, jeśli chodzi o dbanie o zabytki sprzed wieków. Efekt jest taki, że choć zwiedzanie Salonik jest tanie, to człowiek i tak ma wrażenie, że przepłaca za bilety, biorąc pod uwagę stan zwiedzanych miejsc... My mieliśmy szczęście, że zwiedzaliśmy głównie 28 października - w greckie święta narodowe prawie wszystkie atrakcje turystyczne są za darmo. Choć czasem sobie myślę, że człowiek byłby w stanie zapłacić za bilety więcej, gdyby miał poczucie, że te pieniądze są inwestowane w konserwację zabytków i przygotowanie ciekawych wystaw. A tak...

474 metry nad poziom morza, choć zaledwie ok. 100 metrów ponad starówkę miejską, wznosi się wzgórze zamkowe w Graz. Położone tuż nad brzegiem rzeki Mur, od wieków stanowiło naturalny punkt obronny i idealne miejsce na wybudowanie lokalnej fortecy. Pod Schlossberg znajduje się sieć tuneli, wybudowanych podczas II wojny światowej, by ludność Graz miała się gdzie schować przed bombardowaniami. Choć wzgórze jest niewielkie i obejdziemy je spokojnie w godzinę-dwie, to zdecydowanie warto tu zajrzeć podczas wizyty w Graz. Ot, choćby dla pięknych widoków ze szczytu... ;)

Odkąd jakiś czas temu usłyszałam, że widok na Wiedeń z Leopoldsberg jest jeszcze lepszy niż ten z Kahlenberga, chciałam się tam wybrać. Kusiło mnie jednak, by zobaczyć tę okolicę w kolorach złotej jesieni, więc odkładałam wypad na październik. Potem się jednak okazało, że w październiku bardziej mnie w Wiedniu nie było niż byłam (Graz, Budapeszt, Saloniki...). A jeśli już nawet siedziałam na miejscu, to akurat nie było pogody... Cóż, jak pech to pech ;). Ale w końcu w ostatnią niedzielę się zebrałam. Jesień jest już w pełni, a choć nad Meidlingiem unosiły się chmury, to Google twierdził, że położony po drugiej stronie Wiednia Leopoldsberg tonie w słońcu. Wierzyć prognozom pogody...

Jak zawsze wraz z nadchodzącą jesienią, zaczęłam się głowić, gdzie by tu spędzić swój urodzinowy weekend. Po pierwsze, bo to żadna przyjemność spędzać ten dzień samotnie w domu, a poza tym to zawsze dobry pomysł, by złapać trochę ciepła i słońca pod koniec października. Znalazłam naprawdę tanie bilety z Wiednia do Salonik, które kupiłam niemal bez zastanowienia, a już kilka dni później znajomi zdecydowali się do mnie dołączyć. Przyznaję bez bicia, trochę mnie to stresowało - przyzwyczaiłam się do samotnych wyjazdów, więc wyjazd w towarzystwie (zwłaszcza, gdy z kimś jeszcze nie wyjeżdżałam na dłużej niż kilka godzin) zawsze wywołuje u mnie mnóstwo myśli w stylu co to będzie? Na szczęście było dobrze... ;)

590 akrów, ponad 330 tysięcy grobów, a w nich ponad trzy miliony złożonych ciał. Wiedeński Zentralfriedhof takimi statystykami robi upiorne wrażenie - to jeden z największych cmentarzy na świecie, jeśli chodzi o liczbę pochowanych osób. Nie jest też nie wiadomo jak stary - decyzję o jego utworzeniu podjęto w 1863 roku, a już jedenaście lat później został otwarty. Czas ten był potrzebny na wybór miejsca i rozplanowanie cmentarza - już wtedy wiedziano, że szybko rozwijający się Wiedeń będzie potrzebował sporo miejsca dla swoich zmarłych. Nic więc dziwnego, że pod nekropolię wyznaczono ogromny teren pod miastem, dziś wchodzący w skład dzielnicy Simmering. Ciekawe, czy ktoś wtedy pomyślał, że nadejdzie moment, gdy na cmentarzu będzie leżało ponad 1,5x więcej ludzi niż mieszka obecnie w Wiedniu...? Dla mnie to nieco upiorna świadomość - w całej Austrii mieszka niecałe dziewięć milionów ludzi, a na jednym cmentarzu pochowano ponad trzy miliony...