Plan na niedzielę w Barcelonie był od samego początku oczywisty - skoro niektóre z atrakcji na wzgórzu Montjuïc mają w niedzielne popołudnia darmowy wstęp, jasnym było, że pójdziemy tam właśnie wtedy. Zawsze przecież można za tak oszczędzone pieniądze dokupić więcej wina do tapasów ;). Wysiadamy z metra przy placu Espanya, ale zamiast od razu kierować się na wzgórze, przechodzimy na drugą stronę ulicy. Moją mamę zaciekawił bowiem duży, okrągły budynek, służący swego czasu jako arena do walk z bykami. Dziś korrida jest zakazana, ale miejsce nie może się przecież zmarnować. W 2011 roku otwarto więc tu z wielką pompą... centrum handlowe. Arenas de Barcelona warto więc bardziej zobaczyć z zewnątrz niż wewnątrz - no chyba, że macie w planach zakupy ;). Podobno fajną atrakcją jest też taras widokowy na górze areny, ale tam nie wjeżdżamy. Jest zimno, mży i tylko tarasów widokowych mi do szczęścia brakuje w taką pogodę... :P

13,90€ w jedną stronę, jeśli kupuje się bilet na pociąg dopiero dzień wcześniej, oraz niecałe czterdzieści minut jazdy. Tyle wystarczy, by zamienić Barcelonę na Gironę na jeden dzień, a to był akurat pomysł, który bardzo chciałam wprowadzić w życie. Po pierwsze dlatego, że internet przedstawiał Gironę jako małe, lecz niezwykle urokliwe miasteczko, akurat na jednodniowy wypad. A po drugie, bo nie oszukujmy się, ja nie usiedzę całego tygodnia w miejscu - trzeba się gdzieś na chwilę z tej Barcelony wyrwać... ;) Zatem w piątkowy wieczór kupiłam bilety przez internet i już następnego dnia, po przejściu kontroli dworcowej niemal jak na lotnisku, wsiedliśmy w pociąg na dworcu Sants i wyruszyliśmy do Girony.

Pogoda ostatnio zdecydowanie niemajowa, więc zaczęłam szukać miejsc do odwiedzenia w Wiedniu, które są niedaleko od mojego mieszkania i mają dach ;). Moją uwagę natychmiast przykuł Wüstenhaus, który Google podpowiada jako pustyniarnię... To słowo mi zdecydowanie nie brzmi, więc pozwolę sobie Wüstenhaus przetłumaczyć jako dom pustynny i tego będę się trzymała, choć to miejsce naturalnie domem nie jest. To raczej duża szklarnia pełna roślin charakterystycznych dla obszarów pustynnych, znajdziemy w niej także trochę gatunków zwierzęcych. Ze względu na panujące w środku temperatury, jest to miejsce, które szczególnie polecam, gdy na dworze pogoda nie dopisuje i chcemy się trochę rozgrzać... ;).

Wysiadamy na stacji metra Jaume I i rozglądamy się dookoła. Według mapy tuż obok nas powinna się rozpościerać Dzielnica Gotycka, a to jest nasz cel na piątkowe przedpołudnie. Obszar ten jest częścią starego miasta w Barcelonie (Ciutat Vella), a spora część zabudowy pochodzi z czasów średniowiecza, choć znajdziemy tu też ciekawostki i z czasów rzymskich. Inna bajka, że większość budowli wcale nie wygląda na tak stare - to zasługa licznych renowacji i przebudowy głównie z XIX wieku, turystom jednak wydaje się to nie przeszkadzać. Podczas przebudowy stawiano na neogotyk, więc w gruncie rzeczy powinna to być Dzielnica Neogotycka... ;)

Linköping - siódme co do wielkości szwedzkie miasto - położony jest około 200 km na południowy-zachód od Sztokholmu. Pociągiem to niecałe dwie godziny jazdy, czyli wręcz idealnie na jednodniowy wypad ze stolicy ;). Taki też mam plan na jedną marcową sobotę - skoro przyjechałam do Szwecji na niemal cały tydzień, nie spędzę przecież tych wszystkich dni w Sztokholmie, to miasto w końcu znam już całkiem nieźle. Zatem z ciekawym mojego stylu zwiedzania kolegą docieramy do Linköping przed 11 i kierujemy się do centrum. Spacer nie był tak długi i intensywny, jak to zazwyczaj ma u mnie miejsce, bo cóż, zaczęła mnie rozkładać grypa. Ale nawet w ciągu kilku godzin, tak na spokojnie udało się co nieco w Linköping zobaczyć.