Pomysł na... jednodniowy wypad z Wiednia. Podpytałam współpracowników, poszukałam połączeń kolejowych w rozsądnych cenach i mój wybór padł na Linz. Wracając wieczorem do Wiednia, pomyślałam sobie, że moi koledzy z pracy kompletnie nie doceniają tego trzeciego co do wielkości miasta Austrii. To miasto przemysłowe, ale na pewno jest tam coś turystycznego do zobaczenia. Akurat na jednodniowy wypad. Pewnie nawet jakieś muzea tam są, w końcu w każdym mieście są jakieś muzea! - takie komentarze słyszałam przed wyjazdem. Linz skojarzył mi się trochę z naszą Łodzią - to też takie przemysłowe miasto, kompletnie niedoceniane przez rodaków, a które potrafi bardzo pozytywnie zaskoczyć, kiedy turysta postanowi tam jednak zajrzeć... :)

Wygląda na to, że w końcu - po dziesięciu miesiącach od wprowadzenia się do wynajmowanego w Wiedniu mieszkania - wszystko już mam tu ogarnięte. Choć oczywiście może się okazać całkiem odwrotnie - w końcu każdy pojawiający się problem był dla mnie niemałym zaskoczeniem... i irytował mnie na potęgę. Ani w Polsce, ani w Szwecji nie doświadczyłam takiej kumulacji mieszkaniowych problemów, jak to mi się zdarzyło w Wiedniu. Mój pech wręcz zadziwił  znajomych Austriaków, którzy przecież też już przez różne rzeczy tu przechodzili ;). 

Co robić w centrum Wiednia, gdy mamy akurat nie za dużo czasu, a chcielibyśmy jednak coś zwiedzić? Możemy na ten przykład zajrzeć do Virgilkapelle. To pozostałości dawnej, gotyckiej kaplicy oraz mini-muzeum średniowiecznego Wiednia. Ja lubię ruiny, świątynie i muzea historyczne, więc jedyne, do czego mogłabym się tu przyczepić, to właśnie to "mini". Tematyka średniowieczna zdecydowanie nie została tu wyczerpana... :)

Palazzo to jedno z takich miejsc, które - gdy pierwszy raz o nim usłyszymy - wywołuje w nas reakcję: chcę tam pójść! A potem zapoznajemy się z cenami i twierdzimy jednak, że w sumie to mnie aż tak bardzo nie interesuje... Miejsce reklamowane jest słowami dinner & show, czyli kolacja oraz pokazy (akrobatyczne). Pomysł wypadu do Palazzo wyszedł od dyrektora naszego działu, w ramach corocznej kolacji integracyjnej. Raz do roku wychodzimy gdzieś po pracy i za to wyjście pośrednio sami płacimy. Przez pośrednio mam na myśli tutaj fakt, że mamy w pracy możliwość zakupu po kosztach naszych produktów z wystaw i pokazów (czyli używanych, bez gwarancji, itp.) i pieniądze z zakupów trafiają do wspólnej skarbonki, przeznaczone właśnie na takie wyjścia integracyjne. Zazwyczaj jest to jednak zwykłe wyjście na kolację i piwo, tym razem jednak szef chciał zaszaleć (bo i my zaszaleliśmy z zakupami w pracy przed świętami ;) ). I tak w ostatni wieczór lutego trafiliśmy do Palazzo Vienna.

Tematów książkowych nie było na blogu już przez dobre 1,5 roku, a przecież nie znaczy to, że przestałam czytać. Jednak od przeprowadzki do Wiednia znacznie rzadziej sięgam po szwedzkich autorów albo ogólnie po książki o tematyce skandynawskiej, a to o nich głównie pisałam na blogu. Pomyślałam jednak, że chciałabym przywrócić tutaj tematykę książkową, choć w nieco innej formie - oddzielny wpis o każdej lekturze przekształciłby to miejsce w bloga o literaturze, a tego nie chcę ;). A że mój czytelniczy luty był mieszanką wszystkiego - szwedzkich autorów i tematyki skandynawskiej, światowej klasyki oraz prób czytania po niemiecku... Zatem zapraszam na podsumowanie tego, po co sięgnęłam w lutym. I jak zawsze zachęcam do podzielenia się ze mną tytułami, które na Was wywarły wrażenie - w końcu świat bez literatury byłby bardzo nudny ;).