Kiedy wstępnie zaplanowaliśmy podział urlopu na Słowenii na 3 noce nad morzem i 4 w okolicach jezior na północy kraju, zabrałam się za poszukiwanie noclegu. O ile wybrzeże nie stanowiło problemu (wybór był pomiędzy miejscowościami Koper i Piran), to już w okolicy jezior miejsc było co niemiara. Mieliśmy jednak ten komfort, że podróżowaliśmy samochodem (jak już wiecie, często mi tego brakuje, ale cóż poradzić), więc mogliśmy zatrzymać się kawałek od słynnego Bledu. I tak nasz wybór padł na Radovljicę - niewielkie miasteczko, liczące sobie zaledwie 6.000 mieszkańców. Jednak jego ogromną zaletą jest lokalizacja - 6 km od Bledu i niewiele ponad pół godziny jazdy do Lublany ekspresówką, tuż obok której leży Radovljica. Idealna baza wypadowa do zwiedzania tej części Słowenii.

Najsensowniejsze połączenia między Wiedniem a Ołomuńcem to pociągi z przesiadką w Przerowie. Dopóki nie zaczęłam planować jednodniowego wypadu do Ołomuńca, w ogóle nie zdawałam sobie sprawy z istnienia takiego miasta jak Przerów (po czesku Prerov). Początkowo miałam tam mieć kilkanaście minut na przesiadkę w obie strony, ale gdy już na wstępie koleje łapały spore opóźnienia, bałam się zaryzykować taką krótką przesiadkę w drodze powrotnej. Mój pociąg to było ostatnie połączenie Przerów-Wiedeń tego dnia, więc słabo byłoby się na nie spóźnić tylko dlatego, że czeskie koleje mają problemy z punktualnością na trasie z Ołomuńca. Stwierdziłam więc, że podjadę do Przerowa wcześniej - wtedy powinnam zdążyć spokojnie na mój pociąg, a do tego będę miała okazję pospacerować po Przerowie i zobaczyć tę mniej turystyczną twarz Czech.

Ostatni dzień wyjazdu można było wykorzystać prawie w pełni, bo samolot powrotny do Warszawy mieliśmy dopiero wczesnym wieczorem. Trzeba było jedynie pomyśleć o zostawieniu gdzieś bagażu, bo mieszkanie z airbnb mieliśmy przecież rano opuścić. Jako że większość tego, co zaplanowaliśmy sobie w Barcelonie, udało nam się zobaczyć już podczas poprzednich dni, ostatniego postanowiliśmy nieco wyluzować. Ot, spokojny spacer po parku de la Ciutadella. Miejsce idealne, bo położone tuż obok Dworca Północnego (Estacio del Nord), gdzie za kilka euro można było zostawić bagaże w schowku, oraz stacji metra Arc de Triomf, która zapewniała potem wygodny dojazd na lotnisko. Czyli lepiej być nie mogło ;).

Strefa Wykluczenia wokół Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej to jedno z takich miejsc, które od dawna mnie ciągnęło, zwłaszcza po przeczytaniu genialnego reportażu Swietłany Aleksijewicz pt. Czarnobylska modlitwa. Kiedy udało mi się znaleźć tanie bilety do Kijowa na długi czerwcowy weekend, pomyślałam, że oto właśnie nadarzyła się okazja... ;). Zaczęłam przeglądać oferty ukraińskich agencji, bo wizyty w Czarnobylu prawie nie można zaplanować na własną rękę. Ceny we wszystkich agencjach były dość podobne, więc wybrałam tę największą, cieszącą się też bardzo dobrą opinią w internecie - Chornobyl Tour. Za jednodniowy wyjazd zapłaciłam tam 99 dolarów, dodatkowe 5 dolarów za lunch, bo jednak cały dzień na kanapkach mi się nie widział. Za pośrednictwem PayPala zapłaciłam od razu 25% zaliczki, resztę zaś miałam dopłacić już podczas zbiórki przy autokarze. Chornobyl Tour przyjmuje płatności w dolarach, euro i hrywnach, po podanym mailowo kursie. Zatem zapłaciłam zaliczkę, dostałam potwierdzenie, a na trzy dni przed samym wyjazdem również dane kontaktowe do przewodników i przypomnienie o szczegółach wycieczki. I z rosnącym podekscytowaniem czekałam na wyjazd na Ukrainę... :)

Niby już od dawna wiedziałam, że w Wiedniu znajdują się krypty cesarskie, ale jakoś nieszczególnie mnie to interesowało - aż sama się dziwię, bo zazwyczaj lubię taką tematykę. Zaczęłam szukać trochę więcej informacji dopiero po wizycie w kryptach wiedeńskiej katedry, gdzie przewodnik tłumaczył rozczarowanym zwiedzającym, że to nie tu spoczywa słynna Sisi. By zobaczyć jej grobowiec, trzeba by się wybrać nie do katedry, ale do kościoła kapucynów przy Neuer Markt. Okazja trafiła się pod koniec maja, gdy do Wiednia przyjechał kolega z Polski, a na jego liście miejsc do odwiedzenia krypty cesarskie znajdowały się bardzo wysoko. Więc z tej okazji skorzystałam i do kapucynów wybraliśmy się razem ;).