Trochę już siedzimy w domach, trochę jeszcze posiedzimy, więc może co niektórzy nawet po książkę sięgną w tym czasie ;). W moim przypadku przymusowe siedzenie w domu nie wpłynęło na wzrost ilości przeczytanych lektur, bo w sumie najwięcej czytam w podróży, a to mi jednak odpadło ;). Mimo wszystko udało mi się w marcu utrzymać poziom z dwóch pierwszych miesięcy tego roku - zarówno w styczniu, lutym, jak i w marcu przeczytałam po 13 książek. Większość naprawdę dobrych, choć trafiło się też i kilka, które oceniłam dość nisko - w tym słynny już plagiat o Islandii pt. Rekin i baran. Spośród 39 książek przeczytanych w pierwszym kwartale wybrałam 6, które wywarły na mnie największe wrażenie. W większości są to reportaże, bo po prostu lubię literaturę faktu - a że w większości opowiadają o niefajnych rzeczach, to jeszcze człowiekowi przychodzi na myśl, że to przymusowe utknięcie w mieszkaniu na czas pandemii to w sumie nie jest przecież takie złe...

Jednym z miejsc, do których warto zajrzeć podczas zwiedzania Salzburga, jest obszar klasztoru św. Piotra (Stift Sankt Peter). To jeden z najstarszych (a nawet najstarszy do dziś funkcjonujący) klasztor na terenach niemieckojęzycznych - założony przez św. Ruperta w 696 roku. Czyli, jakby nie patrzeć, dość dawno temu ;). Podczas mojej styczniowej wizyty udało mi się zajrzeć do głównego kościoła oraz na cmentarz, wraz ze znajdującymi się tu katakumbami. Część cennych skarbów należących do klasztoru benedyktynów jest wystawiona w muzeum w DomQuartier, do którego też warto zajrzeć :).

Nie, te zdjęcia nie są robione obecnie, bo Szwecja nie wprowadziła tak ostrych restrykcji jak wiele innych krajów w Europie. Jakie efekty przyniesie ta luźniejsza, szwedzka polityka? Przekonamy się za parę tygodni. W końcu w Wielkiej Brytanii na początku też uważano, że można dać się wirusowi rozprzestrzeniać, a teraz ludziom zaleca się siedzenie w domu. Kto wie, może niedługo centrum Sztokholmu będzie wyglądało jak na tych zdjęciach? Są one z czasów, gdy jeszcze mieszkałam w Szwecji - tak spokojnie bywało w godzinach porannych... wczesnoporannych ;).

Ostatnim miejscem, które udało mi się odwiedzić w Wiedniu, zanim wszystko zamknięto z powodu koronowirusowej epidemii, było Schlumberger Kellerwelten - piwnice najstarszego w Austrii producenta wina musującego. Pomyślałam sobie, że jest to w sumie coś ciekawego i odmiennego od tego, co zwiedzam zazwyczaj - nawet jeśli nazwa Schlumberger nic mi wcześniej nie mówiła. Firma ma swoją siedzibę przy ulicy Heiligenstädter, zaledwie parę minut piechotą od stacji Spittelau. Postanowiłam podjechać tam tak, by zdążyć na anglojęzyczną trasę po piwnicach z przewodnikiem - wciąż jest to dla mnie dużo wygodniejsze rozwiązanie, niż słuchanie wszystkiego po niemiecku... :)

Salzburskie muzeum Panorama wyobrażałam sobie jako coś w stylu naszej Panoramy Racławickiej, choć pewnie na mniejszą skalę niż to, co oferuje Wrocław. W sumie to nawet nie planowałam tu zaglądać, ale tak się złożyło, że zobaczyłam w Salzburgu wszystko to, co chciałam, a akurat zostało mi pół godziny do wygaśnięcia mojej Salzburg City Card... Więc po prostu weszłam do muzeum, które było dosłownie pierwsze z brzegu. I nie żałuję, bo Panorama Museum to akurat takie miejsce na pół godziny :).