Ostatni dzień mojego pobytu na Cyprze zapowiadał się najlepiej pod względem pogody, więc postanowiłam wykorzystać go i pobyć trochę na łonie natury, jak to się ładnie mówi ;). Mój wybór padł na Cape Greco, bo mogłam ten wypad od razu połączyć ze zwiedzaniem Ayia Napa. Pozwolę sobie tu kontynuować używanie angielskiej nazwy Cape Greco, bo spolszczona Kawo Greko razi moje oczy i wydaje mi się kompletnie nienaturalna... Przylądek ten jest najdalej na południowy-wschód wysuniętym punktem Cypru, a na jego terenie znajduje się rezerwat przyrody. Google podrzuciło mi kilka pięknych zdjęć z tego rejonu, które sprawiły, że bez chwili wahania wybrałam Cape Greco na cel mojej wycieczki.

Mam w pracy kolegę, którego największym hobby jest łowienie ryb i obserwowanie ptaków. Wszyscy w dziale żartują, że lepiej nie zaczynać z nim żadnego z tych tematów, bo jak się rozgada, to i godzinę może o tym mówić bez przerwy. Lubię ludzi z pasją, więc sama poruszam co jakiś czas te tematy - czasem dość nieświadomie ;). Chociażby wspominając, że na Cypr poleciałam między innymi dlatego, że chciałam zobaczyć flamingi, albo zachwycając się moim nowym kubkiem z sową (sowy są genialne!). W jednym z takich momentów kolega zaczął opowiadać, gdzie jeździ z Wiednia, by obserwować ptaki. Musiał być już chyba przyzwyczajony, że ludzie nie zawsze chcą tego słuchać, bo był wręcz zaskoczony, że wypytywałam o szczegóły i nawet zanotowałam sobie parę miejsc, które wspomniał. Ale był to początek stycznia, pogoda nieszczególna, do tego miałam inne plany... Więc te miejsca dodałam po prostu do mojej mapki "Co zobaczyć w Austrii" i stwierdziłam, że kiedyś zobaczę ;). A tu zaczął się luty, przychodzę któregoś dnia do pracy, siadam do komputera, a kolega podnosi głowę znad klawiatury i pyta: byłaś w Apetlon? Nazwa mi nic nie mówi, więc patrzę na niego pytającym wzrokiem. On wzdycha, po czym dodaje: na cmentarzu? To ja miałam na jakiś cmentarz jechać?! No sowy oglądać! Ach, no tak... No jeszcze nie, ale w sumie można by coś zaplanować. To weź się ogarnij, bo teraz jest idealna pogoda. Zaczęłam się śmiać, ale w gruncie rzeczy... dlaczego nie? I tak nie miałam planów na weekend, a sowy są w końcu genialne ;).

Przyjeżdżając do stolicy Cypru, wiedziałam, że będę chciała zobaczyć jak najwięcej w ciągu jednego dnia, zarówno w Nikozji tureckiej, jak i greckiej. Turecka spodobała mi się znacznie bardziej, co nie znaczy jednak, że w tej nieokupowanej części miasta nie ma ciekawych zabytków. Centrum Nikozji, otoczone historycznymi murami, jest naprawdę niewielkie. Gdy wpatruję się w mapę, próbując zaplanować trasę zwiedzania, kobieta w informacji turystycznej zwraca moją uwagę na skalę mapy. To, co na papierze wydaje się ogromną odległością, w rzeczywistości wymaga maksymalnie pięciu minut spaceru. Historyczne centrum Nikozji jest niewielkie, ale nie narzekam - po zwiedzeniu tureckiej części nie mam już zbyt wiele czasu ;).

Tu, gdzie dziś rozciąga się historyczne centrum Wiednia, niecałe dwa tysiące lat temu stał obóz legionistów rzymskich. Choć w I w. n.e. Rzymianie często zapuszczali się w te okolice, to obóz w tym miejscu założono dopiero w 97 roku. W zaledwie kilka lat nad brzegiem Dunaju wybudowano fortecę, która miała strzec północnych granic cesarstwa rzymskiego. Vindobona istniała około 350 lat - ostatnie ślady osadnictwa rzymskiego w tym miejscu datuje się na połowę V wieku. Najprawdopodobniej wtedy miasto, niechronione już przez silne zastępy rzymskich legionistów, zostało najechane przez plemiona germańskie.

Kiedy po raz pierwszy usłyszałam o Ayia Napa, nie wiedziałam nawet, że jest to popularny kurort turystyczny. Wiecie, błękitne morze, piaszczyste plaże, zatrzęsienie barów, klubów i restauracji... Może i dobrze, że o tym na początku nie wiedziałam, bo pewnie odpuściłabym sobie to miejsce. W końcu kąpiel w morzu w styczniu odpada, a bardzo turystycznych miejsc wolę unikać (no chyba, że są tam jakieś zabytki, które koniecznie muszę zobaczyć). Ja o Ayia Napa usłyszałam dzięki znajdującemu się w centrum miasta klasztorowi, a rzut oka na mapę wystarczył, bym dowiedziała się, że obok znajduje się też warty uwagi park narodowy. Stwierdziłam zatem, że to plan idealny na jednodniowy wypad z Larnaki - szczególnie, że i pogoda dopisywała. W weekendy poza sezonem na tej trasie kursuje zaledwie sześć autobusów na dobę, więc musiałam wszystko dobrze rozplanować. Na szczęście radzę sobie z tym całkiem nieźle ;). I tak w styczniową sobotę około 10:30 wysiadłam na przystanku tuż przed wielkimi literami I <3 Ayia Napa.